PIERWSZA WIZYTA

Osteopata przeprowadza szczegółowy wywiad medyczny dotyczący aktualnych dolegliwości, z którymi zgłasza się pacjent. Wywiad ten obejmuje nie tylko okoliczności powstania dolegliwości, sytuacji nasilających i łagodzących objawy, ale również odnosi się do historii medycznej pacjenta (tzn. wcześniejszych urazów, operacji, przebytych chorób) czy charakteru wykonywanej pracy. Dzięki temu osteopata może dobrze określić indywidualny obraz stanu zdrowia pacjenta.

Po zebraniu wywiadu osteopata przeprowadza badanie ogólnej postawy ciała pacjenta i ocenę ruchomości jego kręgosłupa i stawów obwodowych. Konieczne jest również przeprowadzenie testów ortopedycznych, neurologicznych, naczyniowych oraz dotyczących narządów wewnętrznych. Pacjent może być również poproszony o wykonanie badań dodatkowych (np. RTG, MRI, USG czy analiza krwi).

Następnie, przy pomocy badania palpacyjnego (specjalistyczne badanie manualne), sprawdzane są: elastyczność kręgosłupa, stawów, temperatura tkanek, napięcie mięśni i powięzi oraz ruchomość w obrębie narządów trzewnych i systemu czaszkowego.

Po zebraniu pełnego wywiadu oraz przeanalizowaniu wyników testów diagnostycznych stawiana jest diagnoza. Pacjent dowiaduje się na jakie schorzenie cierpi, a także co jest jego przyczyną. Powodem dolegliwości mogą być napięcia oraz dysfunkcje innych części ciała, często zlokalizowane z dala od źródła bólu. Osteopata określa ich wzajemne powiązania. Przykładowo bóle odcinka lędźwiowego mogą być spowodowane usztywnieniem w obrębie stawu skokowego, wynikającym z wcześniejszego urazu. Po takiej diagnostyce pacjent jest zakwalifikowany do leczenia osteopatycznego lub zostaje odesłany do innego specjalisty w celu dalszej diagnostyki lub leczenia.

Podczas leczenia dla osteopaty ważne jest całe ciało, równowaga pomiędzy kręgosłupem, głową, kończynami oraz narządami wewnętrznymi, które poddawane są leczeniu. W związku z czym terapia prowadzona jest nie tylko w miejscu, w którym występują dolegliwości.
Sposób prowadzenia terapii osteopatycznej wynika z fizjologii, anatomii, biomechaniki oraz powszechnej wiedzy klinicznej. Stosowane są różnego rodzaju zabiegi manualne, takie jak techniki manipulacji bezpośrednich i mobilizacje oraz techniki powięziowe. Terapia prowadzona jest w obrębie układu ruchu (kręgosłup, stawy, mięśnie, powięzie), systemu trzewnego i czaszkowo – krzyżowego.